Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία με τους εφήβους αντλεί στοιχεία τόσο από την ψυχοθεραπεία παιδιών όσο και από την ψυχοθεραπεία ενηλίκων. Η εφηβεία αποτελεί ένα ιδιαίτερο αναπτυξιακό στάδιο με έντονες αλλαγές, το οποίο δυσκολεύει κάποιους έφηβους στην κοινωνική και συναισθηματική τους προσαρμογή. Οι έφηβοι που έρχονται για ψυχοθεραπεία συνήθως αναζητούν υποστήριξη για θέματα που σχετίζονται με την οικογένεια και τους φίλους ή για να διαχειριστούν έντονα συναισθήματα άγχους, θυμού κ.α. Σε κάποιες περιπτώσεις ζητούν οι ίδιοι να επισκεφτούν κάποιον ειδικό, ενώ σε άλλες έρχονται μετά από την παρότρυνση των γονιών τους. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό να αποκτήσουν προσωπικό κίνητρο για να δεσμευτούν ουσιαστικά στη διαδικασία. Πολλές φορές αρκετά δυσκολεμένοι έφηβοι δεν ζητούν άμεσα βοήθεια, αλλά έμμεσα, εμφανίζοντας διάφορες ανησυχητικές συμπεριφορές. Οι γονείς χρειάζεται να είναι ευαισθητοποιημένοι σε τέτοιες περιπτώσεις, ώστε να αντιληφθούν αυτήν την «έκκληση βοήθειας» και να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό. Οι γονείς ενημερώνονται για τη θεραπευτική διαδικασία με έναν πιο διακριτικό τρόπο σε σχέση με τα μικρότερα παιδιά, ώστε να μην κλονιστεί η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ θεραπευτή και εφήβου. Το απόρρητο, ωστόσο "σπάει" και οι γονείς ενημερώνονται κατευθείαν σε περίπτωση που ο έφηβος βρίσκεται σε κάποιον κίνδυνο. Η ψυχοθεραπεία των εφήβων πραγματοποιείται σε εβδομαδιαία βάση. Η σταθερή μέρα και ώρα συνάντησης παίζει και εδώ καθοριστικό ρόλο για τη δημιουργία ενός πλαισίου εμπιστοσύνης.

 

(illustration credits: Tracy Hegelson)